LUKRECJA znana również jako glycyrrhiza glabra, to roślina pochodząca z południowej Europy i Azji Mniejszej, uprawiana w wielu krajach, w tym w Polsce. Jej korzenie są zbierane i wykorzystywane do celów leczniczych. Lukrecja zawiera liczne triterpeny, związki kumarynowe, aminokwasy, węglowodany, betainę, choliny, fitosterole i inne związki.
Posiada właściwości przeciwzapalne, co sprawia, że jest skuteczna w redukcji stanów zapalnych w przewodzie pokarmowym. Robi to poprzez deaktywację histaminy, która powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych. Flawonoidy zawarte w lukrecji pomagają również zmniejszyć nadmierną przepuszczalność naczyń krwionośnych i tętnic. Ponadto, lukrecja wykazuje działanie rozkurczowe, zmniejszające napięcie w żołądku, jelitach i oskrzelach. Może również zapobiegać dyskinezie dróg żółciowych i zwiększać przepływ żółci do dwunastnicy. Badania wykazały, że lukrecja pomaga łagodzić objawy wrzodów żołądka i dwunastnicy. Triterpeny zawarte w lukrecji, które mają strukturę podobną do hormonów kortykosteroidowych produkowanych przez korę nadnerczy, potencjalizują właściwości przeciwzapalne tych związków. Jednak nie działają one, jeśli funkcja kory nadnerczy jest całkowicie zahamowana, np. w chorobie Addisona. Lukrecja wykazuje również słabe działanie przeciwbakteryjne i lekko estrogenne.
Długotrwałe stosowanie wysokich dawek lukrecji może prowadzić do obrzęków związanych z zatrzymaniem sodu i wody w organizmie, a także do zawrotów głowy. Wyciągi wodne (wywary i napary) oraz suche wyciągi z lukrecji (ekstrakt z glycyrrhiza) mają podobne działanie jak samo korzeń.
