Sprawna,naturalna i pogodna reżyseria"Napoju miłosnego"koresponduje z równie pogodną i przyjemną treścią opery-nic tu nie dzieje się gwałtownie,wszystko jest dobrze znane,radosne. Może jedynie Dulcamara stara się być trochę demonicznym,trochę dwuznacznym szalbierzem,ale koniec końców i jego akceptujemy jako postać,która przysłużyła się szczęściu dwojga zakochanych. Nie jest to jednak"Napój. . . "przesłodzony przeniesiony w czasy nam bliższe,bez koronek,kwiatków i teatralnej urody kostiumu wydaje się bliski życia. Pogody ducha oglądającemu dodaje scenografia,która w pierwszym akcie sytuuje operę w czasie żniw w tle widać dojrzałe zboże,które koszą wieśniacy,gdy Adina zażywa odpoczynku z książką.
Muzycznie to również przyjemny spektakl,a szczególnie dobrze spisują się w swoich rolach Rau`l Hernández(Nemorino)i Alex Esposito(Dulcamara).
