Koh-I-Noor Farby tempery 10x16ml 10 kolorów

• Farba w tubie
• Pojemność 16ml.
• Ilość kolorw w opakowaniu 10

Historia i stosowanie farb Tempra Farby TEMPRY były stosowane do malowania Greckich i Egipskich mumii w okresie Ptolemejskim, kiedy przy użyciu wosku
lub farb temperowych malowano wielokolorowe i bardzo realistyczne portrety zmarłych, wykonywane na drewnianych tablicach.Połączenie żłtka wraz z gumą arabską było znane już w Średniowieczu. Miksturę tą wykorzystywano do pisania
na pergaminach. W THE STRASBOURG MANUSCRIPT średniowiecznym traktacie o sztuce możemy znaleźć wskazwki dotyczące przygotowania farb o podobnej konsystencji. Technika malowania farbami temperowymi z użyciem żłtka była popularna w europejskim malarstwie od XVw. Szczeglnie często stosowana do podmalwek, ktre pźniej pokrywano farbami olejnymi. Podmalwki były bardzo często monochromatyczne, dopiero pźniej nakładane farby nadawały obrazom wyrafinowane kolory. Optyczne efekty każdej indywidualnej, nakładanej warstwy, ich bogatość koloru oraz finezyjność, ktre pojawiają się od pociągnięć pędzla
są charakterystyczne dla najznakomitszych dzieł sztuki malowanych tą techniką. Podmalwki malowane farbami temperowymi schły szybko i dlatego pozwalały na szybkie malowanie kolejnych warstw. Barwne, lśniące kolory farb olejnych nakładane
na farby temperowe, powodowały kompletnie jednolity efekt. Jest to widoczne na wielu obrazach z tego okresu. Na przykład, Leonardo da Vinci, aby namalować Ostatnią Wieczerzę spokojnie i bez przerywania, używał nowej techniki, ktra pźniej okazała się fatalna dla jego pracy. Powszechnie stosowana wwczas technika malowania ścian (freski) wymagała szybkości. Leonardo eksperymentował z farbami temperowymi, ktrych skład bazował na żłtku i białku jajka. Aplikował bazę z kleju
i gipsu na ściany refektarzu. Pierwsze błędy w stosowaniu pojawiły się 20 lat po namalowaniu obrazu. Rżne kombinacje temperowych i olejnych farb wiodły jednak do wielu spekulacji na temat metod malarskich i usprawnień, ktre zmieniały
się w zależności od malarza. Niektre prby w historii jawią się jako niewłaściwe, inne odwrotnie, są mile widziane. Użycie temperowych farb w mokrej olejnej glazurze jest wykorzystywane z sukcesem do dnia dzisiejszego.
Charakterystyka Farby temperowe są farbami wodnymi, w ktrych pigmenty są związane z olejną emulsją. Bazą farb temperowych KOH-I-NOOR HARDTMUTH są perfekcyjnie rozprowadzone i rozproszone w emulsji organiczne oraz nieorganiczne pigmenty odpowiedniego oleju oraz ziołowa substancja wiążąca, rozpuszczająca się w wodzie. Sproszkowana kreda jest używana jako wypełniacz. Farby zawierają także krzemionkę amorficzną usprawniającą jej właściwości oraz światło-odporność. Farby temperowe są łatwo rozpuszczalne w wodzie. Nie zostawiają śladw po pociągnięciu pędzla. Mogą być łatwo mieszane ze sobą
i posiadają możliwość rozpuszczania zaschniętych już warstw. Pozwalają na ostre pociągnięcia pędzla, przy czym łączą się lepiej niż farby olejne. W porwnaniu do farb olejnych wysychają w wydatnie szybszym czasie natychmiast po wyparowaniu wody. Są odpowiednie rwnież dla doświadczonych artystw. Farby temperowe przodują w bogatości koloru, światło-odporności oraz połysk. Cechy jakościowe ( przeźroczystość, światło-odporność, kolor ) są wskazane na naklejce każdej indywidualnej tubki farby. Farby należy przechowywać w temperaturze pokojowej, chronić od mrozu i gorąca.