GROT WŁÓCZNI WIKINGÓW ZE STALI
UWAGA!!! WYSYŁKA TEGO MODELU BĘDZIE MOŻLIWA OK 30.09.2017
LICZBA SZTUK OGRANICZONA - NIE CZEKAJ ZAMAWIAJ JUŻ TERAZ!!!
REPLIKI NASZEJ FIRMY CENIONE SĄ PRZEZ NAJWYŻSZEJ KLASY KOLEKCJONERÓW.
ŚWIETNIE NADAJĄ SIĘ NA PREZENT M.IN. DLA: SZEFA, MĘŻA, CHŁOPAKA ITP.
W OFERCIE POSIADAMY TAKŻE EKSKLUZYWNE OPAKOWANIA DREWNIANE ORAZ SZEROKĄ GAMĘ PRODUKTÓW DO EKSPOZYCJI REPLIK BRONI PALNEJ I BRONI BIAŁEJ, TAKICH JAK : RAMY, ZAWIESZKI, STOJAKI, TABLA itp.
Producent: Płatnerze (WS600050)
długość 36 cm
waga : 0,5 kg
Model ten wykonany jest z wysokowęglowej stali
CIEKAWOSTKA:
Wikingowie to skandynawscy wojownicy, którzy od VIII wieku podejmowali dalekie wyprawy o charakterze kupieckim, rabunkowym lub osadniczym. W przypadku wypraw łupieżczo-handlowych mówi się o wikindze zachodniej i wikindze wschodniej. Organizatorami wypraw do krajów Europy Zachodniej byli Normanowie duńscy i norwescy (czyli właśnie wikingowie), a także mieszkańcy dzisiejszej południowej Szwecji (prowincje Bohuslän, Halland, Uppland, Skne i Blekinge). Normanowie szwedzcy, głównie Swionowie i Goci, organizowali wyprawy do krajów położonych na wschód i południe od ich ojczyzny, docierając do Bułgarii Kamskiej, Rusi Kijowskiej, Bizancjum, a nawet Kalifatu Bagdadzkiego. Słowo wiking pochodzi od nazwy morskich, orężnych wypraw: "viking". Słowo to początkowo łączono z staronordyjskiego vik (zatoka) lub starogermańskiego vik (osada portowa). Później zauważono jednak, że słowo to pojawiło się jeszcze w VIII wieku (przed okresem napaści wikingów na wybrzeża Anglii, Irlandii i Francji) w postaci staroangielskiego "wicingsceada" i starofrancuskiego "witsing". Od tamtej pory zaczęto łączyć nazwę wiking z tym właśnie obszarem językowym, wskazując na staroangielski "wic" oznaczający obóz handlowy. Pierwszy raz tego kreślenia użyto na długo przed epoką wikingów, wobec saksońskich (saskich) osadników"1. 1-Wikingowie . Wikipedia : wolna encyklopedia, 2008-08-30 07:30Z [dostęp: 2008-09-9 13:49Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php$152title=Wikingowie&oldid=13889045 Buzdygan (węg. bozdogan - pałka, tur. - maczuga) broń obuchowa pochodzenia wschodniego, metalowa głowica osadzona na trzonku o długości ok. 60 cm. Trzonek był drewniany, okuty blachą lub całkowicie metalowy, czasami z ukrytym wewnątrz sztyletem (odmiana perska). Głowica zbudowana była z piór (najczęściej 6 do 8, choć były buzdygany o ponad 20 piórach) promieniście rozchodzących się od drzewca. Pióra w jej formie bojowej miały kształt trójkątny lub trapezowy, zwężający się ku dołowi. W wersji paradnej pióra bywały zaokrąglone, obite srebrną lub złotą blachą, wysadzane klejnotami Liczne odmiany mozna było spotkać na obszarze od Chin do Francji, a w Europie wystepowały od X do XV w., używane zarówno przez piechotę jak i jazdę. Na Rusi znany był również jako sześciopiór. W Polsce od XVI do XVIII wieku stanowił oznakę władzy oficerskiej w kawalerii narodowego autoramentu: rotmistrzów, pułkowników, poruczników i chorążych. Wykorzystywana także w Ameryce Południowej między innymi w Państwie Inków. Od roku 1992 czasopismo Polska Zbrojna przyznaje raz w roku nagrodę Buzdygany dla wyróżniających się osobowości, osobom związanym z obronnością - oficerom, politykom, dziennikarzom i przemysłowcom, wszystkim tym, którzy twórczo zmieniają otaczającą ich rzeczywistość, przyczyniając się do rozwoju Wojska Polskiego i wzrostu obronności
"WOJNY PROWADZONE SĄ PRZY UŻYCIU BRONI,
ALE WYGRYWANE PRZEZ LUDZI.
TO DUCH LUDZI, KTÓRZY IDĄ ZA WODZEM ORAZ LUDZI,
KTÓRZY PRZEWODZĄ PROWADZI DO ZWYCIĘSTWA"
Gen. George S. Patton
