WŁOCHY UNIKATOWA DREWNIANA REPLIKA KUSZY TEMPLARIUSZY

UNIKATOWA DREWNIANA REPLIKA KUSZY TEMPLARIUSZY

Prezentowany model jest  miniaturową repliką oryginału.

REPLIKI NASZEJ FIRMY CENIONE SĄ PRZEZ NAJWYŻSZEJ KLASY KOLEKCJONERÓW.

ŚWIETNIE NADAJĄ SIĘ NA PREZENT M.IN. DLA: SZEFA, MĘŻA, CHŁOPAKA ITP.

W OFERCIE POSIADAMY TAKŻE EKSKLUZYWNE OPAKOWANIA DREWNIANE ORAZ SZEROKĄ GAMĘ PRODUKTÓW DO EKSPOZYCJI REPLIK BRONI PALNEJ I BRONI BIAŁEJ, TAKICH JAK : RAMY, ZAWIESZKI, STOJAKI, TABLA  itp.

Producent: Włochy (W1PT)

długość : 45 cm

szerokość: 34 cm

waga: 0,7 kg

Model ten wykonany jest ze stopu cynku i aluminium oraz drewna

CIEKAWOSTKA:

Kusza używana głównie w Europie kontynentalnej miała krótki łuk zamocowany poprzecznie do drewnianego, a czasami metalowego łoża przechodzącego w kolbę.

Umożliwiała miotanie bełtów, zakończonych metalowym grotem, na odległość do blisko 300m.

Przed pojawieniem się broni palnej kusza była najbardziej technicznie zaawansowaną bronią miotającą w Europie.

Ze względu na to, że wystrzelony bełt mógł przebić nawet pancerz, obawiano się kuszy do tego stopnia, że Kościół chciał w 1139 r. zakazać stosowania kuszy w wojnach między chrześcijanami.

Kusza nie była jednak szybkostrzelna, a napinanie cięciwy za pomocą korby lub poprzez wkładanie nogi w "strzemię" u dołu łoża i podnoszenie całej broni do góry wymagało wiele czasu i wysiłku.

Zakon Ubogich Rycerzy Świątyni, czyli templariuszy powstał w 1118 roku (lub, jak sądzi część historyków, w 1119 lub dopiero w 1120 roku), kiedy Hugo de Payens, rycerz z Szampanii i jego towarzysze: Godfryd de Saint-Omer, Godfryd d'Eygorande, Nicolas de Neuvic, Jean d'Ussel, Jean de Meymac i Pierre d'Orlean złożyli przed Gormondem de Picquigny, patriarchą Jerozolimy śluby ubóstwa, czystości, posłuszeństwa i walki za wiarę według reguły cysterskiej (św. Bernarda z Clairvaux). Rycerze-zakonnicy zobowiązali się bronić pielgrzymów i chronić szlaki pielgrzymkowe. Od króla Jerozolimy, Baldwina II, otrzymali stojący na wzgórzu świątynnym, przebudowany na kościół, meczet Al-Aksa i wznoszący się w pobliżu pałac, który stał się ich kwaterą. Po 10 latach istnienia w 1129 na synodzie w Troyes, któremu przewodzili kardynał legat Mateusz d'Albano i Bernard z Clairvaux, templariusze faktycznie konstytuowali się jako zakon: otrzymali Regułę Zakonną. Ich sentencją stało się zdanie Memento Finis (z łac. ,,pamiętaj o końcu"). Reguła łacińska składała się z siedemdziesięciu dwóch artykułów, które omawiały obowiązki religijne i wojskowe braci, porządek dnia zakonnego, doczesnych własności braci, hierarchii zakonu i posłuszeństwa. W 1147 roku w czasie pontyfikatu Eugeniusza III, który uczestniczył w kapitule generalnej w Paryżu, papież nadał templariuszom godło czerwonego, ośmiokątnego krzyża, symbolu męczeństwa, które noszono na białym habicie. W tym samym czasie regułę łacińską przetłumaczono na język francuski, wprowadzając zmiany reguł, jak np. rezygnacja z zasady nowicjatu.

Nazwa zakonu pochodzi od łacińskiego słowa templum - świątynia, od ich siedziby w pobliżu dawnej świątyni Salomona w Jerozolimie. Pieczęć zakonu przedstawiała dwóch rycerzy dosiadających jednego wierzchowca, co symbolizowało pokorę i ubóstwo.

Motto Templariuszy:

Non nobis Domine, non nobis, sed nomini tuo da gloriam! 
(Nie nam, Panie, nie nam, lecz Twemu imieniu daj chwałę. Psalm 115,1) 
Pieczęć nosiła napis:

SIGILLUM MILITUM CHRISTI 
(Pieczęć bojowników Chrystusa) 
Pieczęć pokazuje dwóch uzbrojonych rycerzy na jednym koniu. Jej znaczenie nie jest całkowicie znane. Może to wskazywać na ślub ubóstwa przy wejściu do zakonu, inni podejrzewają że jest symbolem ducha braterstwa, według trzeciej teorii ci dwaj rycerze są jedną osobą, raz jako wojownik i raz jako mnich. W czasie aresztowań pod Filipem IV Pięknym została ona w akcie oskarżenia oceniona jako dowód praktyk homoseksualnych zakonu.

Znakiem identyfikacyjnym zakonu był początkowo tylko biały płaszcz noszony nad białym habitem. Później (z okazji II wyprawy krzyżowej 27 kwietnia 1147 roku) płaszcz ten został oznaczony czerwonym krzyżem na lewym ramieniu przez papieża Eugeniusza III. Krzyż (najpierw równoramienny) został później przekształcony w łapowy. W historii zakonu sporadycznie stosowane były również krzyże laskowane.

Flaga zakonu (,,Beaucéant") jest podzielona na dwie części, jedną czarną i jedną białą (u góry i na dole -- symbolizują pokój i wojnę), później wyglądała jak szachownica, a jeszcze później został dodany krzyż templariuszy.