Przeżyłam. Lwów – Warszawa 1939-1946

Wspomnienia kobiety, która doświadczyła okrucieństwa obu totalitaryzmów targających Polską podczas i po II wojnie światowej. "Urodziłam się 28 IV 1912 roku w rodzinie ziemiańskiej, religijnej i patriotycznej. Nasze spokojne, dostatnie życie zmieniło się z dniem śmierci Ojca w 1925 r. Gdy zdałam maturę, postanowiłam skończyć szkołę pielęgniarstwa, aby móc pracować i zarabiać. W 1939 roku we wrześniu zostałam powołana do czołówki chirurgicznej i następnie do 604 Szpitala Wojskowego we Lwowie.

Przysięgę w Służbie Zwycięstwu Polski składałam w październiku 1939 r. W 1940 zostałam wysłana przez władze organizacji do Warszawy celem nawiązania łączności. W drodze powrotnej aresztowano mnie (NKWD – przypis redakcji) i osadzono w więzieniu. W 1941 podczas wojny niemiecko-rosyjskiej zostałam uwolniona przez ludność cywilną. W lipcu wysłano mnie z powrotem do Warszawy.

Tam po wykonaniu rozkazów zostałam przydzielona do komórki 'Stragan’ wywiadu ofensywnego ZWZ. Aresztowana w sierpniu 1942 r. przez Gestapo z obciążającymi mnie dokumentami po bardzo trudnym śledztwie 17 I 1943 r. zostałam wysłana do obozu koncentracyjnego Majdanek z wyrokiem: dwa lata obozu i kara śmierci.

Następny obóz to Oświęcim, który ewakuowano dzień przed wykonaniem wyroku. Potem Ravensbrück i Neustadt-Glewe. 2 IV 1945 r. oswobodzono obóz, zaś 23 maja byłam już w Warszawie. W październiku tego roku aresztowało mnie UB.

1 II 1946 podjęłam pracę w Klinice Ortopedycznej prof. Adama Grucy. W 1986 roku przeszłam na emeryturę po pięćdziesięciu latach pracy zawodowej. ”