Bezsenność w Tokio

• Sean! - No.

. . ? - Opowiedz mi, gdzie w Tokio o trzeciej rano można kupić piwo w nielegalnym automacie. I jak napić się w pubie, kiedy się nie ma ani grosza przy duszy. Wiesz, na trick ze spirytusem.

• Przecież ty to wiesz, aż nadto dobrze zresztą.
• Tak, ale moi czytelnicy nie wiedzą.
• Jacy czyte.

. . książkę piszesz??? Pogięło cię. Zwariowany Polak.

. .

• Zamknij się, nie mniej zwariowany Irlandczyku.

I lepiej mi pomóż, bo muszę zmieścić dziesięć lat naszych przygód w Japonii w jednej powieści, w której ty. . .

• Dlaczego ja? - Nie przerywaj.

No więc ty masz napisać, jak się podrywa Japonki i o majteczkach. Różowych, w białe płatki wiśni. I o cerowaniu dziewic. . .

• Nawet nie śmiej, małpo wredna! Jeszcze Mayumi przeczyta i będę miał prze-chla-pa-ne! Jak wspomnisz o podrywaniu, to ja napiszę o nocy na zardzewiałym rowerze w Ikebukuro.
• I oku tuńczyka? - I jak cię aresztowali! - I o Przyjacielu Kalorii, koniecznie! - I o żubrówce! - I o.

. . Marcin Bruczkowski wyjechał do Japonii na rok, a został na dziesięć lat.

Jak twierdzi, zatrzymała go tam miłość do japońskiego piwa i łaźni koedukacyjnych. Jego pierwsza powieść, „Bezsenność w Tokio”, stała się natychmiastowym bestsellerem.