Rok, w którym nie umarłem Mikołaj Grynberg

ZAPISKI Z NIESPODZIEWANEGO KOŃCA I POWROTU Mikołaj napisał książkę o życiu. Bo jak się pisze o umieraniu, to jednak jest o życiu. Bardzo dużo miłości do życia jest w tej książce i sporo strachu przed śmiercią. Jest nawet o matematycznym wzorze na czas, który pozostał do dożycia. Jeśli zaś jest w tej książce sama śmierć, to tylko tych, co umarli.

Niedawno, jak rodzice albo dziadkowie, albo dawniej, ci zabici w zagładzie. Poruszająca książka, trochę smutna, nawet gdy zabawna. Trzeba przeczytać. Andrzej Leder Polska literatura ma szczęście do zawałów. Po Białoszewskim do szpitala trafił Mikołaj Grynberg.

W swoją przejmującą opowieść włożył całe serce; świetnie dało sobie radę. Są tu łzy i jest dużo śmiechu. Tak płacze i tak się śmieje tu i teraz Mikołaj, ale też w Mikołaju płacze nad człowiekiem i śmieje się z niego Demokryt. Co nam pozostaje? Badać się, jeździć na rowerze, czytać (teraz Grynberga), nie wstydzić się łez (bo tam, gdzie łzy, tam miłość) i się śmiać (bo śmiech to nasz jedyny oręż). Marek Bieńczyk Książka o hierarchii spraw, o lęku zupełnie niezależnym od postępu medycyny i o rozmowie, która może toczyć się poza słowami.

Do odczytania na wiele sposobów. prof. Janina Stępińska – kardiolog, Prezes Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego w latach 2011–2013 Mikołaj Grynberg – pisarz, fotograf, psycholog. Autor albumów Dużo kobiet (2009) i Auschwitz – co ja tu robię? (2010), a także książek, w tym Rejwach (2017) – nominowanej do Nagrody Literackiej Nike i Angelusa. Jego prace były prezentowane międzynarodowo. Wydał także Ocaleni z XX wieku (2012) i Oskarżam Auschwitz.

Opowieści rodzinne (2014). W 2021 roku zadebiutował jako reżyser dokumentu Dowód tożsamości. Jako ekspert w dziedzinie historii polskich Żydów prowadzi warsztaty pisania historii osobistych.