Nadzieja radykalna. Etyka w obliczu spustoszenia kulturowego

"W dzisiejszych czasach narasta poczucie kruchości cywilizacji jako takich. Przeróżne wydarzenia na całym świecie – ataki terrorystyczne, gwałtowne przewroty społeczne, a nawet klęski żywiołowe – budzą w nas niepokojąco złowrogie odczucie. Czujemy je, ale nie potrafimy dać mu właściwej nazwy. Podejrzewam, że właśnie to poczucie rodzi tak powszechną nietolerancję, której doświadczamy wszędzie dookoła, i mam tu na myśli wszystkie stanowiska w politycznym spektrum. Wydaje nam się, że jeśli nie będziemy z całą mocą bronić własnego sposobu patrzenia na świat, to ów sposób może się rozpaść.

Może gdybyśmy potrafili dać temu poczuciu kruchości i zagrożenia jakąś nazwę, nauczylibyśmy się tym samym lepiej z nim żyć". Jonathan Lear Jonathan Lear jest filozofem, profesorem w Committee on Social Thought na Uniwersytecie w Chicago i, co ma dla tej książki kapitalne znaczenie, praktykującym psychoanalitykiem. Jego "Nadzieja radykalna" odpowiada bowiem na trzy zasadnicze pytania: jak żyć w świecie, który nagle stracił jakikolwiek sens, czy w takim świecie możliwa jest jeszcze nadzieja, w jakim języku można starać się ją wyrazić? Powiedziałbym zatem, że "Nadzieja radykalna" to swego rodzaju podręcznik pierwszej pomocy po upadku znanego nam świata". Fragment "Wstępu" Piotra Nowaka