Cudotwórca kochający bliźnich i przyrodę to pierwsze skojarzenie, jakie nasuwa się, gdy mowa o św. Antonim z Padwy. Myliłby się jednak ten, kto widziałby w nim wyłącznie pokornego franciszkanina. Szlachetnie urodzony i doskonale wykształcony, erudyta o rzadkim darze elokwencji, był wszak nie bez przyczyny zwany młotem na heretyków. Jego donośny i czysty głos poruszał sumienie ludu, zachwycał możnych ówczesnego świata, a nawet jak chce legenda budził respekt samego diabła.
Św. Antoni swoim pełnym gorliwej wiary życiem zdaje się pokazywać, że droga świętości to opcja bezkompromisowa, ale zarazem przestrzeń, w której głęboka mądrość i przenikliwa intuicja powinny splatać się z nadzwyczajną pokorą, wyrozumiałością i miłością nie tylko tego, co boskie, ale i tego, co ludzkie.
