Niniejsza monografia przyciąga uwagę czytelnika jako szczegółowe studium postaci Jana Grotowica - nie tylko barwnego, ale i znaczącego dla historycznych dziejów Kościoła i Polski XIV wieku. Dokument jest następstwem szeroko zakrojonego przeglądu archiwalno-bibliotecznego, wykorzystującego zarówno źródła drukowane, jak i rękopiśmienne - w wielu przypadkach do tej pory nie wykorzystywane przez historyków. To samo w sobie jest godne odnotowania w kontekście studiów z XIV wieku. Praca ta wzbogaca dziedzinę wiedzy o szereg kluczowych obserwacji dotyczących diecezji krakowskiej za czasów Jana Grotowica, uwagi odnośnie do początków inkwizycji w Polsce czy nowe ustalenia na temat pośmiertnego kultu biskupa. Monografia jest uzupełniona dobrze dobranym materiałem ikonograficznym oraz zestawieniami informacji zebranych w tabelach, które w wielu przypadkach znacznie ułatwiają orientację w narracji. Autorka wykazała się dogłębną znajomością literatury nt. wielu różnych aspektów, od genealogii aż do historii gospodarczej. (Z recenzji dr. hab. Wiktora Szymborskiego, prof. UJ)
W kontekście indywidualnym
Centralną postacią opracowania jest 26. biskup krakowski - Jan Grotowic herbu Rawicz (ok. 1280–1347). Żyjący za panowania Władysława Łokietka i Kazimierza Wielkiego hierarcha kościelny do tej pory nie został uwieczniony zgodnie z jego znaczeniem w monografii pełnej osobistych szczegółów oraz potencjalnych zagadnień badawczych. Grotowic jest jednym z najbardziej charakterystycznych, a nawet kontrowersyjnych przedstawicieli polskiego episkopatu XIV wieku - co uznaje tę postać za godną naukowego zainteresowania. Ta książka jest częścią nowego gatunku prac historycznych, które w ostatnich dekadach kwitną w kierunku monografii biograficznych polskich biskupów średniowiecznych.
