Danuta Rossman (z d. Zdanowicz) urodzila sie w 1922 roku i wychowala w srodowisku warszawskiej inteligencji. Jej mlodziencze lata przypadly na okres wojny. Byla harcerka i nieoceniona laczniczka Tadeusza Zawadzkiego ,,Zoski", ale przede wszystkim pelna zycia dziewczyna. Najwieksza radosc czerpala ze spotkan z przyjaciolmi z liceum Batorego i gimnazjum Krolowej Jadwigi. To byli bohaterowie Kamieni na szaniec. Uwielbiala tanczyc i spiewac. Choc powodzenie miala ogromne, to nade wszystko cenila przyjazn.
W czasie wojny brala udzial w licznych akcjach zbrojnych, walczyla w Powstaniu Warszawskim, a po jego zakonczeniu przebywala w obozach jenieckich na terenie Niemiec. Po wojnie wraz z mezem, Janem Rossmanem, kontynuowali prace nad rozwojem dzialalnosci harcerstwa w Polsce i za granica, majac na niego kluczowy wplyw.
Danuta Rossman byla kobieta o silnym charakterze. Pomimo trudnych doswiadczen, nigdy nie narzekala na swoj los. Nie lubila bezczynnosci, wolala dzialac, podejmujac wielowymiarowa walke nie tylko z okupantem, ale przede wszystkim walke wewnetrzna, duchowa, o siebie i o drugiego Czlowieka.
Laczniczka "Zoski" to wazny glos w sprawie udzialu kobiet w walce w czasie wojny. Bohaterka wspomnien jest dowodem na to, ze rola kobiet byla nieoceniona i nie ograniczala sie jedynie do pomocy, wsparcia i lacznosci.
Ksiazka Doroty Majewskiej i Aleksandry Prykowskiej to autoryzowany zapis zycia Danuty Rossman wzbogacony o dotad niepublikowane dokumenty i fotografie.
