Po godzinie 17. 00 dzwonek do drzwi, otwieram, widzę trzech smutnych panów, jednego w mundurze milicyjnym. "Przyszliśmy po Panią, bo rozpoczęła Pani nielegalną działalność związkową w Filharmonii i PWM. " No coż, nie jestem zdziwiona. (...) W kuchni piszę na kartce do męża:
"Godzina 17. 00. Zabierają mnie. " Ale w ubeka wstępuje teraz diabeł, niestety przeze mnie wywołany. "Co ma pani w domu nielegalnego zakazanego Niech pani lepiej od razu pokaże, żebyśmy nie musieli wywracać mieszkania do góry nogami ". Błyskawiczne myśli przepływają przez głowę.
Mam w torebce kilka ulotek, które i tak znajdą. Pokazuję więc także i te, które mam w siatce. Ale już jest za późno, włażą do pokoi i grzebią w książkach, których wszędzie pełno. Część z tych przywiezionych niedawno z Paryża ukryta jest w biblioteczce w głębi za innymi. Póbuję coś tłumaczyć, ale już nic nie pomaga, Panowie wpadają w niszczycielski szał.
W pokoju córki złożone są rzeczy jej koleżanki, która opuściła dom studencki i wyjechała do domu. Szef rzuca się na nie z pasją: Czyje to ! Nie chce zrozumieć, że ja mogę nie znać nazwiska. Wyrzuca wszystko z pasją na podłogę, ogląda - rozczarowany. tamci szaleją wśród książek.
(...) Szef patrzy także na piękny wazon z początku wieku stojący pod lustrem i wzdycha: "Jaka szkodza, że nie ma tutaj napisu Kultura paryska, bo byśmy skonfiskowali. . . (...) Są czasy, w których dla uczciwego człowieka jest miejsce tylko w więzieniu - błąka mi się po głowie pocieszająca myśl. . . Wydawnictwo Avalon 2011, ISBN: 978-83-7730-031-2, 145x205, 598 s.
