Szaflarska. Grać, aby żyć

Wspaniała, jedna z najlepszych polskich aktorek, ikona- Danuta Szaflarska. Urodzona w 1915 roku we wsi Kosarzyska. Kiedy aktorka miała 9 lat zmarł jej tata. Z kochana matką i bratem opuściła wieś i zamieszkała w Nowym Sączu. Od najmłodszych lat była zakochana w teatrze.

Z innymi dziećmi na wsi odgrywali różne scenki. Poważniejsza przygoda z teatrem rozpoczęła się dzięki jej nauczycielowi Bolesławowi Barbackiemu, który słysząc głos Szaflarskiej kazał jej następnego dnia udać się do teatru. Aktorka pragnęła zostać lekarzem. W tamtych czasach studia okazały się zbyt kosztowne. Uczyła się w Wyższej Szkole Handlowej w Krakowie.

W czasie trwania roku akademickiego zachorowała na tyfus. Doszła do zdrowia dzięki swojej mamie. Jej przyjaciele ze szkoły namówili ją na studia aktorskie. Podchodząc do rekrutacji Szaflarska była kompletnie nieprzygotowana. W komisji zasiadły wybitne osobistości.

Opowiedziała o swojej chorobie, przedstawiła fragment o śmierci Janka Muzykanta. Jeden z członków komisji wściekł się i wyrzucił Szaflarską za drzwi. Jednak widział w niej potencjał. Wyszedł za nią i polecił jej przeczytać "Pięćdziesiąt lat teatru" Orlicza. Po przeczytaniu lektury została przyjęta.

Tak rozpoczęła się piękna, lecz niekiedy kręta droga na szczyt kariery. Przez całe swoje stuletnie życie, aż po ostatnie miesiące pozostawała w teatrze. Książka przedstawia aktorkę, taką jaką znali ją jej najbliżsi. Aby żyć, musiała grać. Niezwykła historia aktorki, która swój zawód postawiła ponad wszystko.