„Kazdy przezyty rok i kazda nowa zmarszczka opowiadaja o moim zyciu” Juz od dziecka, jeszcze zanim potrafila zdefiniowac, na czym polega jej niezgoda na wszechobecny maczyzm, Isabel Allende towarzyszyl feminizm. W patriarchalnym chilijskim spoleczenstwie jej trudny, buntowniczy charakter – u chlopcow aprobowany jako istotny element meskosci – byl nie na miejscu. To jednak dzieki niej i jej podobnym „dobrym wiedzmom”, jak Allende nazywa kobiety, ktore spotkala na swoje drodze i ktore razem z nia budowaly feminizm drugiej fali, wiele corek na calym swiecie moze dzis wiesc zycie, o ktorym ich matki nie mogly nawet marzyc. Jak sama pisze, „nie musze wymyslac bohaterek swoich powiesci, silnych i zdeterminowanych kobiet, bo mam je wokol siebie”. W autobiograficznej narracji owa autorka opisuje kondycje kobiety we wspolczesnym swiecie.
Mimo dotychczasowych zdobyczy feminizmu wciaz jest bowiem wiele do zrobienia. Allende nie boi sie poruszac takich zagadnien jak: role, ktore wyznaczaja kobietom rodzina, spoleczenstwo, kultura i religia, przemoc – fizyczna i psychiczna – jako narzedzie kontroli, zaleznosc ekonomiczna, prawa reprodukcyjne czy okaleczanie zenskich narzadow plciowych, wciaz praktykowane w wielu czesciach swiata. Rozwazania te przeplata opowiesciami ze swojego zycia. O dziecinstwie bez ojca i dorastaniu w spoleczenstwie, w ktorym filarem rodziny jest kobieta, w kraju o jednym z najwyzszych wskaznikow przemocy domowej.
O byciu pisarka w swiecie wydawniczym zdominowanym przez mezczyzn. I o milosci romantycznej, zwlaszcza takiej, ktora spotyka czlowieka pod koniec zycia. W tej podrozy towarzysza jej dobre duchy: przyjaciolki, pisarki, aktywistki, polityczki, zmarla corka, kobiety w kryzysie, a takze bohaterki literackie. Isabel Allende (ur. 1942) – chilijska pisarka i dziennikarka.
Jej rodzina zostala zmuszona do ucieczki do Wenezueli po zamachu stanu z 1973 roku, podczas ktorego obalono owczesnego prezydenta, kuzyna jej ojca, Salvadora Allendego, a do wladzy doszedl Augusto Pinochet. Doswiadczenia te wykorzystala, piszac swoja debiutancka powiesc Dom duchow, ktora stala sie miedzynarodowym em i zostala sfilmowana w gwiazdorskiej obsadzie. Opublikowala ponad 20 powiesci, m. in. : Dom duchow (Marginesy 2021), Corke fortuny (Marginesy 2021), Portret w sepii (Marginesy 2022), Z milosci i cienia (1992), Opowiesci Ewy Luny (2000), Ines, pani mej duszy (2008), Japonskiego kochanka (2016), W samym srodku zimy (2018), Dlugi platek morza (Marginesy 2020), ktore zostaly przetlumaczone na 35 jezykow i sprzedane na calym swiecie w 70 milionach egzemplarzy. Od 1987 roku mieszka w Stanach Zjednoczonych.
