Dysertacja Michała Kaczmarczyka to jedna z najwybitniejszych prac poświęconych problematyce komunikowania się instytucji akademickich z ich otoczeniem. Monografia - co nieczęste w przypadku prac poświęconych public relations - łączy w sobie walor rozprawy teoretycznej, w której Autor skonstruował własną, oryginalną koncepcję PR, ukazując jego rolę w kreowaniu kapitału społecznego i zarządzaniu zaufaniem oraz empirycznej,zawierającej analizę wyników największego, jak dotąd, w Polsce projektu badawczego poświęconego komunikacji społecznej instytucji akademickich. Uzyskane wyniki pozwoliły Autorowi sformułować nowatorskie wnioski, dające podstawę stworzenia modelu PR, określonego w pracy jako model partycypacyjny. Jest to propozycja ze wszech miar interesująca, oryginalna i wartościowa poznawczo. Niewątpliwe stanowi też ważny i znaczący wkład Autora w rozwój nauk społecznych, a zwłaszcza nauki o komunikowaniu.
Prof. dr hab.
