Wyzwaniem dla współczesnych przedsiębiorstw jest wdrożenie podejścia procesowego, dzięki któremu osiągną one elastyczność działania, pozwalającą szybko dostosowywać się do wymagań stawianych przez otoczenie. Jednym z podstawowych komponentów wspierających działanie organizacji procesowej jest odpowiednie ukształtowanie sposobu zarządzania. Dotychczasowe rozpoznanie problemu oparte na studiach polskiej i zagranicznej literatury, jak również badaniach i obserwacjach autorki w zakresie zarządzania procesowego pozwoliły zauważyć pewien niedostatek w tym zakresie. Pomimo rosnącej liczby publikacji dotyczących zarządzania procesowego, w niewystarczający sposób rozważa się tę problematyką wśród teoretyków i praktyków zarządzania w Polsce. Poszczególne prace ograniczają się z reguły do sygnalizowania pewnych zjawisk, często bez uzasadnienia empirycznego.
Nowatorski charakter podejścia do zarządzania procesowego w organizacjach z punktu widzenia kształtowania ich konkurencyjności dotyczył uwzględnienia wielu wymiarów płaszczyzn: społecznej, organizacyjnej, informatycznej, finansowej. Pomijanie wielu aspektów i uwarunkowań tej koncepcji determinuje niewłaściwe wdrożenie i stosowanie jej w praktyce. Ponadto wykorzystanie płaszczyzny wiedzy w ramach zarządzania procesowego w organizacjach zwiększa ich efektywność i konkurencyjność, wykorzystując przy tym organizacyjne uczenie się. Rezultatem i efektem pracy jest pogłębienie oraz uporządkowanie problematyki z zakresu zarządzania procesowego w ujęciu kształtowania konkurencyjności organizacji funkcjonujących w Polsce.
Wnioski wynikające z wnikliwej analizy wpływu zarządzania procesowego na konkurencyjność organizacji mogą posłużyć do bardziej efektywnego wykorzystania tego rozwiązania we współczesnych organizacjach.
