Podczas pobytu w Lozannie, w latach 1839-1840, Mickiewicz naszkicował sześć krótkich wierszy. Rękopisy zachował, ale nigdy nie nadał im ostatecznego kształtu. Ogłoszone po śmierci poety, były początkowo traktowane jako mało znaczące drobiazgi. Wraz z upływem czasu ich ranga, mierzona opiniami poetów, krytyków i historyków literatury, zaczęła rosnąć.
Dzisiaj nikt ze znawców poezji nie wątpi, że liryki lozańskie są arcydziełem, jednym z centralnych punktów poetyckiej twórczości Mickiewicza, a więc - całej polskiej poezji. Pochodzące z nich frazy, takie jak "Nad wodą wielką i czystą", "Mnie płynąć, płynąć i płynąć", "Polały się łzy me czyste", "Gdy tu mój trup w pośrodku was zasiada", mają moc poetyckich zaklęć, archetypów poetyckości.
Marian Stala
Marian Stala
Lozańskie wiersze Adama Mickiewicza albo niepewność interpretatora
Adam Mickiewicz
Liryki lozańskie i inne utwory
I
Wiersze pisane w Lozannie
i późne fragmenty poetyckie
Snuć miłość...
Nad wodą wielką i czystą...
Ach, już i w rodzicielskim domu...
Uciec z duszą na listek...
Gdy tu mój trup...
Polały się łzy me czyste...
Drzewo
Wsłuchać się w szum wód...
Jak drzewo przed wydaniem owocu...
Słowa Chrystusa
Słowa Panny
II
Wiersze poprzedzające
i zapowiadające cykl nadlemański
Świteź
Do Niemna.
