Andrzej Sapkowski przedstawia. Wiedźmin. Szpony i kły

No tak. Trzydzieści lat. Wiedźmin do wynajęcia za trzy tysiące orenów. Gdy pojawił się w Wyzimie, w karczmie ,,Pod Lisem", nie był młodzieniaszkiem. Pobielałe włosy, szrama na twarzy i ten charakterystyczny, paskudny uśmiech. Zaczął od górnego C: trzech oprychów, potem strzyga i kolejne stwory - ludzkie bądź nieludzkie - niegodne żyć w świecie, który został nam dany. A potem Biały Wilk poszedł własną drogą. Ciernistą, tak bym to ujął, ale cóż, każdy uczy się na błędach. Gdzieś w oddali łypie do mnie znacząco Hollywood, ale na razie cieszmy się tym, co wyłowiła z wiedźmińskiego konkursu ,,Nowa Fantastyka" i superNOWA: jedenaście opowieści zainspirowanych losami Geralta oraz jego przyjaciółek i kamratów. Czytałem je z uwagą, nie ingerując. Są wśród uczestników konkursu na ,,trzydziestkę" wiedźmina ludzie bardzo utalentowani. Wkrótce stworzą własne światy bądź zanegują istniejące. Nie straćmy ich z oczu! Spis treści: o Marcin Zwierzchowski - Dziedzictwo Białego Wilka (przedmowa) o Piotr Jedliński - Kres cudów (zwycięskie opowiadanie) o Beatrycze Nowicka - Krew na śniegu. Apokryf Koral o Sobiesław Kolanowski - Ironia losu o Nadia Gasik - Co dwie głowy... o Katarzyna Gielicz - Skala powinności o Barbara Szeląg - Bez wzajemności o Przemysław Gul - Lekcja samotności o Tomasz Zliczewski - Nie będzie śladu o Andrzej W.