Cichy front - Aleksander Kunicki

Wspomnienia szefa komórki wywiadu w oddziale "Osa" - "Kosa-30" KG Kedywu AK i kompanii "Agat" (późniejszy Parasol). Odpowiadał za rozpracowanie i przygotowanie zamachów na szczególnie szkodliwych funkcjonariuszy policji i administracji niemieckiej m.in. na Kutscherę, Koppego, Weffelsa i Krügera.

Fragment książki:

"Czekali prawie dwie godziny. Na kilkanaście minut przed dziesiątą, gdy już byli niemal pewni, iż i w tym dniu Krüger się nie pojawi, jeden z wykonawców, ,,Jędrek", dojrzał, że stojący w zasięgu jego wzroku ,,Stanisław" powiewa trzymaną w ręku chusteczką. A więc ,,Jurek" dostrzegł wóz Krügera, zasygnalizował o tym ,,Stanisławowi", ten zaś, zgodnie z ustaleniami, przekazuje sygnał wykonawcom. Od tego momentu minuty, które dotychczas wlokły się niemożliwie, poczęły przepływać w zawrotnym tempie. ,,Jędrek" i ,,Góral", którzy także zauważyli znak ,,Stanisława", błyskawicznie wydobyli zza płotu schowane tam bukiety. W chwili gdy ponownie zajęli stanowiska, na ulicy ukazało się dwóch żołnierzy Wehrmachtu. Jeszcze kilka sekund dodatkowego napięcia. Ale Niemcy przeszli szybko, obojętnym spojrzeniem obrzucając chłopców z kwiatami.

W minutę później ,,Jędrek" i ,,Góral" dostrzegli dobrze im znany samochód. Wolno jechał w ich kierunku. Z odległości mniej więcej stu metrów dostrzegli siedzącego we wnętrzu odkrytego wozu Krügera. Gdy odległość między nimi a Mercedesem zmniejszyła się jeszcze bardziej, na odległość rzutu granatem - stojący za wykonawcami ,,Stanisław" krzyknął: - Rzucać! Pierwszy, jak zostało ustalone, cisnął swój bukiet ,,Jędrek". Po nim - ,,Góral". ,,Filipinki" nie trafiły jednak tam, gdzie miały trafić. Zamiast przed wozem i w jego wnętrzu - obydwie eksplodowały po ugodzeniu w tylną część samochodu. Siła eksplozji była tak wielka, że gdyby inżynier ,,Filip" znalazł się w tym momencie obok zamachowców, miałby uzasadnione prawo do dumy. Granaty okazały się niezawodne w działaniu."

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.