Wczesnośredniowieczne naczynia szkliwione z terenu Małopolski - Auch Michał

Pokrywanie powierzchni naczyń warstwą szkliwa jest jedną z najważniejszych jakościowych innowacji w rozwoju rzemiosła garncarskiego na przestrzeni dziejów. Szklista powłoka zmieniała wygląd wyrobów, nadając im gładkość oraz zabezpieczała ścianki naczyń przed przesiąkaniem. Warto podkreślić, że ceramika polewana jest uznawana za jeden z wyznaczników zamożności i statusu społecznego jej użytkowników. Jako przedmiot luksusowy, podlegała odmiennym procesom związanym z wytwarzaniem, użytkowaniem i dystrybucją, aniżeli ceramika kuchenna produkowana na masową skalę. Jest ona niejednokrotnie świadectwem dalekosiężnych kontaktów pomiędzy centrami cywilizacyjnymi, będąc zawsze z nimi związana od momentu narodzin tej szczególnej gałęzi rzemiosła garncarskiego. Wyroby szkliwione, pomimo przeważnie niewielkiego udziału w kontekstach wczesnośredniowiecznych, mają znacznie częściej interregionalny charakter niż pozostałe kategorie wyrobów ceramicznych. Właściwej ocenie podlegać on może tylko pod warunkiem dobrej znajomości szerszego kontekstu źródłowego. Niestety, dorobek polskiej nauki na tle wielu regionów Europy, w tym krajów ościennych, jest nadzwyczaj skromny. Do dziś nie powstało ani jedno opracowanie monograficzne na temat naczyń glazurowanych wykraczające poza zakres poszczególnych stanowisk, a artykuły prezentujące wyniki studiów, popartych badaniami specjalistycznymi, są również stosunkowo nieliczne.

Niniejsza praca, koncentrująca się na znaleziskach naczyń szkliwionych z terenu Małopolski stanowi dogodny punkt wyjścia do dalszych badań nad tą katego$422rią zabytków na całym obszarze naszego kraju. Wpływa na to, przede wszystkim, zdecydowanie najlepszy stan badań oraz znaczna liczba znalezisk, pozyskanych na różnych stanowiskach regionu. Na terenie Małopolski we wczesnym średniowieczu krzyżują się i wzajemnie przenikają rozmaite wpływy etniczne i kulturowe, których jednym z przejawów w kulturze materialnej była ceramika szkliwiona.