Historia warszawskich kawiarni literackich XX wieku opisana za pomocą obszernych fragmentów wspomnień i relacji bywalców m. in. `Starorypałki`, `U Miki`, `Nadświdrzańskiej`, `Udziałowej` z okresu Młodej Polski, `Małej Ziemiańskiej`, `Picadora`, `Kresów`, `IPS-u`, `SiM-u` i `Zodiaku` z dwudziestolecia międzywojennego oraz powojennych `Ujazdowskiej`, `PIW-u`, i `Czytelnika`. Kawiarnia literacka to, zdaniem autora, lokal dostępny dla szerokiej publiczności nietrudniącej się literaturą lub sztuką z reglamentacją dostępu dotyczącego jedynie `salki` lub wybranego stolika, przy którym występują aktorzy kawiarnianego `spektaklu` ` pisarze, poeci, literaci.
