Antologia pism twórcy psychoanalizy, Zygmunta Freuda, którego myśl znalazła już trwałe miejsce w polskiej psychologii. Zawiera 6 rozpraw psychoanalitycznych opublikowanych w oryginale w latach 1917-1940. Oprócz przemyśleń autora dotyczących zasady przyjemności, znajdziemy tu także jego rozważania na temat analizy skończonej i nieskończonej, ego i id oraz psychologii zbiorowości, które pokazują, że Freud nie cofał się przed najbardziej nawet nieprawdopodobną konkluzją, gdy tylko sądził, że pozwoli mu ona lepiej zrozumieć przedmiot badań. Seria prezentuje wybitne prace psychologiczne - polskie i zagraniczne - które ukazały się do roku 1939. Pozycje tu należące reprezentują dorobek światowej psychologii na przestrzeni wieków, składający się na jej współczesny kształt. Seria tworzy podstawowy kanon klasyki psychologicznej, umożliwiając śledzenie rozwoju wiedzy o człowieku w jej wymiarach filozoficznych, psychologicznych i fizjologicznych. Książki opublikowane w tej grupie są przeznaczone nie tylko dla naukowych środowisk humanistycznych, ale też dla szerszego kręgu czytelników. Komitet redakcyjny serii tworzą: przewodniczący Ryszard Stachowski oraz Teresa Rzepa i Cezary W. Domański.
