Praca nie ogranicza się do analizy dróg nabywania przez Radziwiłłów ich posiadłości, ale zawiera ponadto rozważania nad formami tworzenia większych kompleksów dóbr, a nawet zapuszcza się (chyba niepotrzebnie) w sprawy gospodarki, dochodowości itp. Obraz powstawania wielkich latyfundiów z małych posesji jest natom iast ważną i cenną częścią pracy. Zwłaszcza liczne mapki (15) poszczególnych kluczy budzą duże uznanie, tak również ocenić trzeba walory mapy zbiorczej, mimo zgłoszonych wcześniej zastrzeżeń. Czytelnik wolałby może, aby przy omawianiu posiadłości każdej z linii rodu stosowany był układ topograficzny zgodnie z załączonymi mapkami, a nie porządek oparty na gradacji tych dóbr, wynikającej z liczby dymów w rejestrze podatkowym, ale trzeba założyć, że autorka miała swoje racje przemawiające za taką koncepcją i tylko domagać się ich wyjaśnienia w książce.
