Książka składa się, poza wstępem i zakończeniem, z pięciu rozdziałów. Pierwszy z nich został poświęcony omówieniu okoliczności powstania ustawy z 1991 roku o uznaniu orzeczeń za nieważne a także o późniejszych zmianach w niej dokonywanych. W rozdziałach drugim i trzecim przedstawiono instytucję rehabilitacji osób represjonowanych przede wszystkim na podstawie orzecznictwa sądów apelacyjnych i Sądu Najwyższego. Prześledzono też sprawy związane z procedurami odszkodowawczymi. W rozdziale czwartym zaprezentowano wyniki przeprowadzonych badań aktowych, których zakres terytorialny został zwężony do obszaru właściwości Sądu Okręgowego w Poznaniu oraz Wojskowego Sądu Okręgowego w Poznaniu, natomiast w rozdziale piątym przedstawiono, w celach porównawczych, ustawę rehabilitacyjną przyjętą w Federacji Rosyjskiej.
