W pierwszej połowie XX wieku prasa odgrywała ważną rolę w kształtowaniu opinii publicznej. Niektóre periodyki pełniły poza tym funkcje ideotwórcze. Wśród polskich ugrupowań politycznych szczególną wagę do rozwoju aparatu propagandowego przywiązywała Narodowa Demokracja, która musiała dążyć do utrzymania lojalności członków i pozyskiwania nowych. Istotne było "zakorzenienie" w terenie, co generowało rozwój prasy lokalnej i regionalnej. Zgodzić się więc można z autorkami wstępu, iż za "pośrednictwem prasy dokonywano transferu idei i znaczeń przekazywanych od nadawcy do odbiorcy".
Co istotne, redaktorkom udało się pozyskać do współpracy grono doświadczonych badaczy zarówno prasy, jak i dziejów Narodowej Demokracji. Nieuchronne w takim wypadku różnice w podejściu badawczym stanowiły raczej zaletę niż wadę niniejszej publikacji.
