Wydawnictwo Naukowe PWN Chazarowie. Polityka kultura religia VII-XI wiek - JAROSŁAW DUDEK

Kim był prototurecki lud Chazarów$389 Kiedy powstało ich państwo$390 Jak wyglądał jego ustrój polityczny$391 Jakie ludy wchodziły w jego skład$392 Jak przez trzysta lat Chazarowie zapewniali polityczną i ekonomiczną stabilizację Europy Wschodniej$393 W jakich okolicznościach przyjęli judaizm$394 Jarosław Dudek, historyk od ponad dwudziestu lat prowadzący badania nad wczesnośredniowiecznymi dziejami Bizancjum, Bałkanów oraz ich relacji z tureckimi ludami koczowniczymi Eurazji, poszukuje odpowiedzi na te pytania. Książka jest pierwszą monografią polskiego autora poświęconą dziejom Chazarów, jednego z najbardziej zagadkowych ludów Europy. Od siódmego do jedenastego wieku Chazarowie panowali na terenach obecnej wschodniej Ukrainy i Kaukazu. W VII wieku zbudowali potężne państwo, pod którego zwierzchnictwem znalazła się większość ludów wschodniej części naszego kontynentu. Status kaganatu chazarskiego musieli uwzględniać w swoich kalkulacjach politycznych cesarze bizantyńscy i kalifowie.

Historia Chazarii do dziś pozostaje zagadką. Wykorzystując dostępne źródła, wyniki badań archeologicznych i zasoby literatury światowej, Jarosław Dudek przedstawia dzieje polityczne, gospodarcze, społeczne, ustrojowe i religijne Chazarii. Pokazuje przyczyny upadku państwa oraz niezwykle ciekawą i złożoną kwestię konwersji elit chazarskich na judaizm. Książka stanowi kolejny już tytuł w wieloletniej serii Wydawnictwa Naukowe PWN ,,Korzenie Europy". Na polskim rynku wydawniczym jest to praca pionierska.

Książka jest skierowana do studentów historii, archeologii, kulturoznawstwa, judaistyki oraz do wszystkich tych, których interesują dzieje średniowiecznej Europy i Azji. Historia Chazarii pozostawała nierzadko przedmiotem romantycznych wizji, jeśli nie wręcz mitów i legend (zarówno,,białych", jak i ,,czarnych"). Z jednej strony widziano Chazarię jako ,,nowy Izrael", puklerz przed ekspansją islamu w Europie Wschodniej, tajemnicze odległe królestwo praktykujące wzorcową tolerancję religijną. Z drugiej natomiast postrzegano ją jako pasożytnicze państwo turecko-żydowskich koczowników i handlarzy, które żyjąc kosztem swoich osiadłych poddanych i sąsiadów (głównie Słowian), hamowało ich rozwój cywilizacyjny.