Z narożnika mapy

Cykl Z narożnika mapy ukazywał się na łamach dwumiesięcznika Pogranicza, począwszy od numeru 1 z roku 2003 a zakończył się w numerze 2 z roku 2012. . . wielokropkiem zamiast puenty. Był najdłużej trwającą na tych łamach rubryką i wprawdzie zmarł w sposób naturalny, ale razem z niezbyt naturalną śmiercią czasopisma. Obejmuje więc niespełna dziesięciolecie i nie tyle się zamyka, ile urywa na nieokrągłej, choć przypadkiem ładnej liczbie 55 odcinków. Cykl nie jest ani dwumiesięcznikiem, ani dziennikiem, choć każda z tych form w jakimś stopniu została zamieszana w jego kompozycję.

Byłoby jednak uproszczeniem nazwać go wypadkową, krzyżówką albo hybrydą wymienionych gatunków, z których pierwszy określa częstotliwość periodyku, drugi przynależy do piśmiennictwa autobiograficznego. Choć istotnie, kompromisowe połączenie tych dwóch form wydaje się najważniejsze, gdyż określa próbę pogodzenia rytmu życia autora z rytmem publikowania. Chciałem, by czas narracji płynął równolegle z nurtem omawianych zdarzeń a zarazem by kolejne odcinki akompaniowały tematyce poszczególnych numerów pisma. Niełatwo było porządki te pogodzić, toteż w wielu sytuacjach konieczne okazały się retrospekcje, przywołujące pewne fakty z historii i autobiografii, wyjaśniające genezę aktualnie komentowanego zjawiska.