W początkowej fazie II wojny światowej niemieckie jednostki niszczycieli czołgów (Panzerjager/Jagdpanzer) zostały uzbrojone w różne improwizowane działa samobieżne, będące modyfikacjami rozlicznych pojazdów gąsienicowych i półgąsienicowych często pojazdów zdobycznych (np. francuskich). Wszystkie te pojazdy posiadały dość słabe opancerzenie i odkryty przedział bojowy. Sukcesy niemieckich dział szturmowych wytyczyły nowy kierunek rozwoju niszczycieli czołgów. Potrzebny był zatem dobrze uzbrojony opancerzony pojazd o niskiej sylwetce. . .
