Głęboko w lesie Fangorn sękaty, stary, zielony pasterz drzemał wśród delikatnie szeleszczących drzew swojego stada. Finglas, lub Leaflock, jak nazywano go w języku potocznym, był jednym z najstarszych z Entów; zmęczonych czasem olbrzymów, którzy czuwali nad dzikimi lasami, które niegdyś pokrywały znaczną część Śródziemia. W słabnących latach Trzeciej Ery te wielkie lasy minionych wieków skurczyły się do niewielkich i nieregularnych pozostałości, a wśród ludów świata o Pasterzach Drzew mówiono jak o micie. W rzeczywistości pozostało ich niewielu, a ci, którzy pozostali, spędzali więcej czasu śpiąc niż budząc się, ledwo odróżniając się od drzew, którymi się opiekowali. Leaflock był jednym z nich, ale tylko głupiec pomyliłby jego łagodny sen z nieśmiałością lub słabością wieku, ponieważ gdy obudził się do gorąca w obronie swojego stada, Ent mógł wyzwolić gniew, który wstrząsnął ziemią i roztrzaskał kamień.
Tego samego nauczył się Saruman, gdy w swej dumie spalił lasy Fangornu. Wezwane do działania Enty pomaszerują na jego fortecę Isengard, a ani kamień, ani ogień; ani strzała, ani topór; nie odwrócą ich straszliwego natarcia, gdy Enty pomaszerują na wojnę.
