Książka opisuje prąd życia duchowego w okresie średniowiecza: ukryte miejsca misteryjne, dążenie do samopoznania, założenie bractwa różokrzyżowego i sposób oglądu duchowego w szkołach różokrzyżowców. Autor przedstawia sposób wtajemniczenia przed XIII wiekiem oraz późniejsze wtajemniczenia w tajemnych szkołach różokrzyżowców w osiemnastym i dziewiętnastym wieku. Opisuje średniowieczny pogląd o utraconym człowieczeństwie i sposób zapisywania wiedzy duchowej w świetle astralnym w różnych epokach poatlantydzkich. Omawia zasadę wtajemniczenia różokrzyżowców, tajemnicę współczesnego wtajemniczenia, nadejście epoki Michaela i zadania tej epoki.
`Człowiek widzący nadzmysłowo nie powinien się ograniczać do mówienia o tym tylko tym ludziom, którzy również widzą już świat nadzmysłowy. Musi kierować swoje słowa do wszystkich ludzi mówi bowiem o rzeczach, które dotyczą każdego człowieka. Co więcej, wie on dobrze, że bez znajomości tych rzeczy nikt nie może stać się człowiekiem w prawdziwym tego słowa znaczeniu.
