W tomie 2 czytelnik znajdzie m.in.: o esej o budynku postmodernistycznym jako dekoracji teatralnej - architektonicznej iluzji Manuela Núneza Yanowskiego; o próbę zgłębienia pojęcia prawdy w sensie ogólnym na gruncie ontologii, epistemologii i etyki oraz sub specie architecturae poprzez wykorzystanie badań Miesa van der Rohe'a; o kilka słów o logice manifestów architektonicznych; tekst udowadniający tezę, że wiedza na temat architektury pozwala dostrzec w niej prawdę.
