W książce została podjęta problematyka funkcji spełnianych przez katolicką sztukę kościelną we wspólnotach zakonnych w okresie potrydenckim. W środowiskach tych zjawiskiem powszechnym był konserwatyzm i dlatego długo ścierały się tu dawne przyzwyczajenia i nowe ideały. Po właściwym zaaranżowaniu elementów przestrzennych i sprzętów do kościołów wprowadzono przedstawienia o poprawnie wyrażonej myśli teologicznej i przesłaniu ściśle nakierowanym na odbiorcę. Precyzyjnie również wykorzystano metody oddziałujące na jego wolę, uczucia i kierunek myślenia. Ten ostatni aspekt został przeanalizowany w odniesieniu do retorycznej funkcji delectare.
