Oferty
(5)Pozostałe oferty od najtańszej
Opis i specyfikacja
Książka to trzy eseje w polskiej i angielskiej wersji językowej (angielska wersja językowa dla szerszego oddziaływania) Eseje zostały opatrzone przypisami zawierającymi wyjaśnienia terminów i obiektów. W każdym z tekstów znajdują się napisane przez Autorkę wiersze, które czasem puentują, a czasem dopełniają treść. Niewielki format i nieduża objętość tekstu zachęcają do czytania w każdej chwili. Tematyka w aspektach politycznym, kulturowym i społecznym bardzo aktualna. Na okładce znajduje się wykonane przez Autorkę malowidło na wodzie - technika ebru. Nieszczęście, które widziała Autorka, budzi współczucie, wywołuje rozpacz, ale emocje są nieme - chciała im dać głos. André Parrot (francuski archeolog) uważał, że każdy człowiek ma dwie ojczyzny - swoją własna i Syrię. Autorka rozumie, o czym mówi. W Syrii (i na pozostałym terytorium Żyznego Półksiężyca) każdy skrawek ziemi w swojej głębi pokazuje, jak przez tysiąclecia ludzie dojrzewali i zmieniali się. Wojny bezpowrotne niszczą ślady niezwykłych kultur, zubożając nas wszystkich, niezależnie od miejsca, w którym żyjemy lub które uznajemy za swoje. Pisząc książkę Autorka chciała zastanowić się także nad Turcją - przyjmującą uciekinierki i uciekinierów i - jak się później okazało - wykorzystującą tę sytuację w polityce międzynarodowej i wewnętrznej. Prócz miejsca, eseje spaja delikatnie zaznaczona obecność sfery sacrum: opiekuńcze boginie, Rabbuni i sahabe. Sahabe można porównać do apostoła w chrześcijaństwie, z tą różnicą że zawsze to był mężczyzna, natomiast Rabbuni miał apostołów i apostołki, które w długich dziejach Kościołów zniesławiano i starano się umniejszyć ich obecność. Ponieważ większość pomocy humanitarnej dla Syrii naznaczona jest podziałami religijnymi - chrześcijanie pomagają chrześcijanom, muzułmanie muzułmanom ect. - Autorce zależało na pokazaniu w książce uniwersalności ludzkich aspiracji. Poniżej znajduje się fragment wstępu napisany przez prof. Ewę Drozdę-Senkowską: ,,...eseje Joanny Nawrockiej zainspirowane jej pobytami w Turcji i Syrii, wrażeniami i pracą w obozach syryjskich uchodźców, to prawdziwy balsam na duszę. Balsam zaskakujący i na pierwszy rzut oka paradoksalny. Dzisiejsza Syria to przecież dla każdego z nas obraz horroru wojny, barbarzyństwa, zniszczenia, ludzkiej niedoli i tułaczki. Potrafić patrzeć na świat okrucieństw, nieszczęść, widzieć je, potępiać i jednocześnie nie dać się im oślepić, to spora sztuka. Fascynujący jest sposób, w jaki autorka tę bliskość osiąga. Z całą pewnością estetyka jej stylu pisarskiego sprzyja wrażeniu, że jest się tam, z tamtymi ludźmi, a nie tutaj. Zmysłowy, czuciowy język, który dociera do nosa, do oczu i ucha, i ten powolny, wschodni rytm, przenoszą w rzeczywistość innych zapachów, innych widoków, innych dźwięków, innego poczucia czasu, innych myśli. Drobiazgowa subtelność i sugestywność opisów autorki jest jak szklanka dobrego wina. To nie jest też zaproszenie na seans egzotyki społecznej i dziwów różnicy. To jest zaproszenie do patrzenia na ludzi w sposób, który daje im godność bycia sobą. Godność trudną do dania innym i trudną do dania sobie. Ta godność bycia sobą opiera się na potrzebie minimum ciągłości, stabilności, która odzywa się w momentach przerw w tak zwanym normalnym toku życia. Wojna, wygnanie, tułaczka, ucieczka, ciężka choroba, rozstania są takimi przerwami". Publikacja została podzielona na dwie wersje językowe: polską i angielską.