Norwid wobec Powstania Styczniowego

Artykuły zgromadzone w tomie dają wielostronny ogląd aktywności Norwida w latach 1863-1864 i okolic, ale też uwzględniają szerszą perspektywę czasową: od Wiosny Ludów po lata 70. Dotyczą poszczególnych utworów czy grup tekstów związanych z powstaniem styczniowym bądź idei, poprzez które Norwid odnosił się do wydarzeń powstańczych. Poruszają problemy z kręgu relacji między polityką a religią, polityką a sztuką, między działaniami zbrojnymi a propagandowymi, z dziedziny stosunków międzynarodowych. . . Uświadamiają daleko posuniętą niejednoznaczność i złożoność stosunku Norwida do samych wydarzeń z lat 1863-1864, do idei walki zbrojnej czy tradycji insurekcyjnych, do Rosji, do Zachodu.

Z recenzji Prof. dr hak Elżbiety Dąbrowicz Książka przynosi zbiór artykułów dotyczących jednego z ważniejszych zagadnień w norwidologii, a mianowicie stosunku autora Promethidiona do Powstania Styczniowego. Wprawdzie w badaniach nie jest to temat nowy, zajmowali się nim: Adam Krechowiecki, Tadeusz Makowiecki czy Zofia Stefanowska, ale jak dotąd nie wydano osobnej monografii, która bliżej przyglądałaby się tej złożonej i zarazem rozległej problematyce. [...] będzie to bez wątpienia ważna pozycja nie tylko w badaniach na dziełem twórcy Vade-mecum, ale także w badaniach nad literaturą i kulturą XIX w.