W napisanym pieknym jezykiem eseju, Simon Leys szkicuje portret George'a Orwella, skupiajac sie na zagadnieniu jego niejednoznacznego stosunku do polityki i wlasnego pisarstwa jako pisarstwa politycznego. Rozwija zwlaszcza mysl o kluczowej w tym wzgledzie roli ,,wyobrazni socjologicznej" Orwella i, szerzej, znaczenia zwiazku bogatych doswiadczen zyciowych, empatii i wyobrazni dla tworczosci pisarskiej i dla odpornosci Orwella na polityczne i ideologiczne uogolnienia, uproszczenia i abstrakcje. Leys z duza subtelnoscia rozwaza paradoksy postawy i pisarstwa Orwella, owego ,,konserwatywnego anarchisty" - jak Orwell sam siebie okreslal - ktory wyobrazni w literaturze przypisywal funkcje tylez etyczna, co estetyczna. Omawiajac zas owe paradoksalne aspekty intelektualnej biografii Orwella, nie zapomina o jej egzystencjalnym sednie, zestawiajac swojego bohatera z Simone Weil, przywolujac Alberta Camusa i Arthura Koestlera, wreszcie odwolujac sie tez do ,,Zniewolonego umyslu" Milosza.
