,,Wydany na rozpanoszone zło człowiek nie ma żadnej innej nadziei, jak rozpacz. Jeśli jest gdzieś jakiś Bóg, to pozostaje nam tylko desperackie Mu zaprzeczenie. Bluźnierstwo nie jest złem; jest skowytem pokrzywdzonego i podeptanego dobra! Jest ostateczną ekspresją ludzkiej wolności, która nie widzi już dla siebie żadnej innej szansy prócz daremnego złorzeczenia. Bluźnierstwo tyleż warte i tyleż znaczące co pisk rozgniatanego robactwa." Nowa książka Jerzego Surdykowskiego to swoisty manifest wiary. W człowieka, w cywilizację, w naukę czy wreszcie, a może przede wszystkim - w Boga. Aby zmierzyć się miejscami z dość śmiałą propozycją autora, warto zdać sobie sprawę, z jak nietuzinkową osobowością mamy tutaj do czynienia. Surdykowski poprzez swój niezwykły życiorys silnie oddziałuje na słowa i myśli jakimi się z nami dzieli, jest więc zarówno twórcą jak i w pewnym sensie tworzywem, co czyni jego prozę jeszcze bardziej fascynującą. Przypomnijmy, Jerzy Surdykowski to krakowianin, człowiek renesansu lub - jak kto woli - człowiek - orkiestra. Dość powiedzieć, że był marynarzem, inżynierem-elektronikiem, programistą komputerów, stoczniowcem, instruktorem alpinizmu, redaktorem, konsulem, dyplomatą, publicystą, dramaturgiem, reporterem czy pisarzem. Jest autorem między innymi powieści Powracający z morza, czy Oblężenie, a także S.O.S, Wołanie o sens czy Paradygmat.
