Mówić o twórczości Czesława Miłosza bez uwzględnienia obecnych w niej idei i wierzeń religijnych jest jak oglądać czubek góry lodowej. Może piękny, lecz nie dający pojęcia o napieraniu głębi. Próbą ogarnięcia teologicznego wymiaru dzieła noblisty jest książka ,,Religijność Czesława Miłosza". Na jej stronach twórczość ta jawi się w pełni odniesień poety do natury i darwinizmu zapładniającego manichejską wizję dziejów oraz odniesień do kondycji człowieka. Publikacja wyjaśnia złożoność tak często okrutnego a jednak pięknego świata i zło tak często dobrego człowieka.
W książce synkretyzm chrześcijaństwa i heretyckich komponentów religijności Miłosza odsłania złożoność jego dzieła inaczej nieosiągalną.
