Książka zawiera charakterystykę różnorodnych zagadnień dotyczących stylu i języka polskiego dramatu.
Autorka przedstawia podjętą problematykę z językoznawczego punktu widzenia, zmieniając perspektywy opisu. Ogólne ramy analiz i interpretacji stanowią zjawiska współtworzące komunikację literacką w jej wersji typowej dla dramatu. Zmiana perspektyw opisu odzwierciedlona w kompozycji książki pozwala jej nadać kształt zbliżony do monografii.
Na uwagę zasługuje bogactwo materiałowe opracowania, w którym odnaleźć można refleksje dotyczące dramaturgii polskiej od epoki staropolskiej po wiek XX.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
