- Czy chciałbyś spróbować - Teraz - Teraz.
To znaczy, jeśli ci nie przeszkadza, że nie będziesz mógł spać przez całą noc.
- Chciałbym, jak najbardziej! - Może się okazać, ze nic nigdy nie podobało ci się mniej - ostrzegła go Susila.
- Lek moksza może sprawić, że będziesz w niebie, ale może to także być piekło.
Albo nawet jedno i drugie, na zmianę. Albo jeszcze - jeśli masz szczęście lub jeśli jesteś na to gotowy - dalej niż jedno i drugie. A potem jeszcze dalej, z powrotem do punktu wyjścia - z powrotem tutaj, z powrotem do New Rothamsted, z powrotem do codzienności. Tylko że tym razem, rzecz jasna, codzienność będzie całkowicie odmieniona.
Wyspa to ostatnia powieść Aldousa Huxleya, uważana przez samego Autora za dzieło jego życia. W książce tej Huxley kontruje ironiczną wizję naszych czasów, którą namalował we wcześniejszym Nowym Wspaniałym Świecie (1932). W miejsce ponurej satyry Wyspa oferuje idylliczny obraz społeczności żyjącej w izolacji, rządzącej się prawami wyprowadzonymi z głębokich przemyśleń filozofii Wschodu. Huxley zaskakuje trafnością niektórych ze swoich przewidywań. Bawi kontrowaniem konsumpcyjnego Zachodu w stosowanej przez wyspiarzy psychologii społecznej i edukacji.
W końcu - szokuje antydewocjonalnością i radykalnością niektórych propozycji, m. in. dotyczących sfery seksualnej. Książka ta, wydana pierwszy raz we wczesnych latach 60.
