„Litanię” Waldemara Bawołka, nową powieść autora wyróżnionego Nagrodą Literacką Gdynia, trudno jednoznacznie zakwalifikować jako zbiór opowiadań, powieść, czy też dziennik. To raczej rodzaj prośby lub modlitwy. Pisarz w swoistej i bardzo indywidualnej Litaniae Sanctorum, po wezwaniu i po błaganiu, oddaje się temu, co w jego prozie najlepsze: dygresyjności, dyskursywności, wspomnieniom, spostrzeżeniom oraz opisom przeżyć wewnętrznych, pogody i przyrody. Nieustępliwie prowadzi czytelnika w stronę błyskotliwych miniesejów o literaturze, w strony alegorii, snów i wszystkiego, co chyba nawet nie powinno być nazwane.
W ciężkowickim „modlitewniku” jest miejsce dla każdego, a sam autor prosi, by „Litania” połączyła nas wszystkich.
