Marginesy Ekshibicjonista - Janusz Majewski

Ilość stron: 317 / Okładka: Twarda / Format: 13x20 cm / Rok wyd: 2013 Z pewnością ucieszą również licznych wielbicieli filmów w reżyserii Janusza Majewskiego, który przyznaje:

Pisanie było częścią zawodu reżysera: pisałem scenariusze, sztuki telewizyjne, dialogi. Pisałem też bezinteresownie ( ) opowiadania, które mogły się stać scenariuszami, lecz z tego zrezygnowałem, opowiadania, które się do tego nie nadawały, miniatury, które bawiły mnie samego. W jego utworach głęboka refleksja sąsiaduje z wyszukanym dowcipem, wspomnienia z bogatą wyobraźnią, bezpretensjonalna narracja z przemilczeniem gentlmana, a erudycja zadziwia nawet malkontentów. Majewski przykuwa uwagę i zachwyca różnorodnością warsztatu od realizmu dotąd niedrukowanej Rozmowy kwalifikacyjnej po surrealizm Mieszkańca labiryntu .

Doskonałe pióro autora Ekshibicjonisty potwierdza diagnozę Tadeusza Konwickiego, który widząc kiedyś napisane przez Majewskiego podanie (czy raczej odwołanie w jakiejś absurdalnej sprawie), powiedział: Ty pisz! . I pisze! zdobywając coraz większe grono Czytelników. Sam Autor tak mówi o swojej twórczości literackiej: Kilka tygodni temu przeglądałem stare archiwa (zajęcie stosowne dla mojego wieku i urzędu ) i znalazłem pożółkły, niemal zbutwiały egzemplarz pierwszego numeru Polityki z 1957 roku i ku memu zdumieniu zobaczyłem, że jest w nim opublikowane moje opowiadanie Relikwie Świętego Hexariana. ( ) Pisałem o małym, szarym człowieczku, który zaczął wątpić, i chociaż w opowiadaniu odnosiło się to do dogmatów wiary chrześcijańskiej, to aluzja była wtedy czytelna:

naprawdę chodziło o dogmaty socjalizmu, w które zaczęły wątpić już nie tylko jednostki na peryferiach społeczeństwa, ale coraz liczniejsze kręgi, zwłaszcza studentów i młodej inteligencji . Tamte dogmaty na szczęście dawno runęły, aluzyjność mojego opowiadania wywietrzała i dzisiaj wygląda ono jak niezbyt wyszukany pamflet antyklerykalny, a mimo to zdecydowałem się je opublikować. Nie jako nostalgiczną ciekawostkę, ale żeby podkreślić, że wciąż opowiadam się po stronie wszelkich wątpiących i zasiewających wątpliwości, bo to oni właśnie są strażnikami naszych sumień, oni są naszą nadzieją, że gdyby świat znowu chciał zwariować, ich głos może nas otrzeźwić. Inne opowiadania w tym tomie powstawały w różnych okresach mojego długiego życia i wyrażają mam nadzieję moją wierność obranej drodze: być z boku, być osobnym, do niczego nie należeć, od niczego na zależeć.

Ekshibicjonista to 22 historie o spełnieniu i niespełnieniu opowiedziane przez jubilera języka idealnie oszlifowane kamienie szlachetne pamięci, osadzone w wyobraźni najwyższej próby.