,,Nadgody" - dziennik-niedziennik skoncentrowany na roku 2015. Krótkie zapiski dokonywane były przez cały rok dokładnie co pięć dni. Po co$27
,,Dziwnie pociągająca to proza, bo czerpie z wyczerpania. Ale nie źródła narracji. Paweł Orzeł opowiada jak najęty: sprawozdawczo, onirycznie, transparentnie, eksperymentalnie. Wszystko tu trzyma się na pisaniu jako formie strategii. A co podtrzymuje$28 Łatwiej rzec, co podtrzymania żąda: ,,ja" tych tekstów. Podobnie do Białoszewskiego, pisaniem Orła rządzi podobne sprawdzanie, konstatowanie i kontestowanie własnego niepewnego istnienia. Stąd w swoim balansie między zmęczeniem, a zdziwieniem ,,Nadgody" intrygują jak chwiejny, splątany, a przy tym sugestywny sen. Orłowy ,,człowiek, który śpi" wytrwale ponawia zejścia pod cienką taflę śnienia - i próby przebicia się, oddechu, indywiduacji."
Eliza Kącka
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
