Maria Konopnicka z kolorowymi rysunkami Piotra Stachiewicza Reprint na podstawie wydania z 1909 r. Duży format 200 x 260 mm Konopnicka Maria z domu Wasiłowskich, pseud. Jan Sawa, urodziła się 23 V 1842 r. w Suwałkach. Była poetką, nowelistką, krytykiem literackim, tłumaczką, autorką utworów dla dzieci.
Ukończyła pensję sióstr sakramentek w Warszawie. Debiutowała utworem W zimowy poranek w piśmie "Kaliszanin". W latach 1884-1886 była współredaktorką pisma dla kobiet "Świt". W latach 1881-1896 wydała Poezje, T. I-IV. W jej twórczości lirycznej dominują motywy patriotyczne (obecne m.in. w utworach o treściach politycznych: O Wrześni, 1902; Rota, 1908) oraz społeczne (Wolny najmita, W piwniczej izbie, Jaś nie doczekał).
Największym osiągnięciem w dokonaniach poetyckich M. Konopnickiej były jednak liryki o tematyce ludowej, oparte na folklorze, z oryginalną kreacją chłopskiego narratora (A jak poszedł król na wojnę, Wsiałem ci ja w czarną rolę) oraz liryki refleksyjno-filozoficzne i krajobrazowe (zbiory: Linie i dźwieki, 1897; Italia, 1901). Ważne miejsce w jej dorobku literackim zajmują nowele o tematyce społecznej i psychologicznej (Mendel Gdański, Miłosierdzie gminy). M. Konopnicka odegrała ważną rolę w rozwoju literatury dziecięcej dla dzieci, wyzwoliła literaturę dla dzieci z tradycyjnego dydaktyzmu i nadała jej znamiona prawdziwej sztuki. W twórczości lirycznej dla małych odbiorców autorka ukazuje w sposób żywy i pełen humoru m.
in. codzienne życie dzieci, piękno przyrody i kraju rodzinnego. Z ważniejszych utworów napisanych przez nią dla dzieci wymienić należy opowiadanie Jak się dzieci w Bronowie bawiły, wydrukowane w pracy zbiorowej Światełko (1884), zbiory wierszy: Moje książeczki(1889), Wesołe chwile małych czytelników (1889), Szczęśliwy światek (1895), Nowe latko(1897), Szkolne przygody Pimpusia Sadełko (1905), baśń O krasnoludkach i o sierotce Marysi(1896). Zmarła 08 X 1910 roku na zapalenie płuc. Została pochowana 11 X 1910 na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
