Tom Codzienne, przedmiotowe, cielesne. Języki nowej wrażliwości w literaturze polskiej XX wieku to efekt przyjrzenia się trzem kategoriom z pola znaczeniowego egzystencjalnego konkretu oraz roli, jaką odgrywają one w dwudziestowiecznych zastosowaniach literackich (przy pełnej świadomości ich odwiecznego właściwie istnienia). To również wstęp do rozpoznania kierunków zmian, które zaszły zarówno w rozumieniu historii, wnikającej obecnie z większą intensywnością w istnienie poszczególne, określającej je, opisującej i ujawniającej się poprzez jego świadomość, a nie w planie wielkich abstrakcji determinujących ludzkie działania; jak i zmian w sposobach prezentowania historii w literaturze współczesnej. To także próba sprawdzenia, czy utwór literacki, któremu zadano pytania z kręgu konkretu egzystencjalnego, udzieli odpowiedzi rzucających nowe światło na problematykę związku obiektów kulturowych z procesami społeczno-historycznymi. Pokaże nowy aspekt symbolicznego wymiaru praktyk historycznych, a także historycznego wymiaru praktyk symbolicznych, z którymi współcześnie ma do czynienia jednostka, a o których opowiada literatura.
