Krasiński i Kraszewski zajmują we współczesnej kulturze polskiej dość bliskie miejsca. Nie odmawia im się, co prawda, wielkości, ale też nieczęsto zalicza do grona najwybitniejszych twórców XIX stulecia. Tym pilniejsza jest więc potrzeba sprawdzenia utrwalonych sądów, poszukania nowych perspektyw interpretacyjnych i zestawienia na nowo kanonu dzieł obu twórców. ,,W książce silnie uobecnia się perspektywa antropologiczna. Nie tylko literatura, ale też melancholia, spleen pisarzy, przekraczanie granic literatury, listy, topografia miejsc (np.. Ruiny, pobojowiska, miasta opustoszone i miasta tętniące życiem), ilustracje literackie lub obrazy inspirowane sytuacjami literackimi, wszystko to sprawia, że czytelnik książki poznaje sytuację dziewiętnastowiecznej literatury polskiej na szerokim i bogatym tle kulturowym.
" - Dr hab. Andrzej Fabianowski, prof.
