Tematem książki jest rola języka hiszpańskiego w procesie kształtowania się tożsamości narodowych w Ameryce Łacińskiej. Autorka poświęca dużo uwagi bezpośredniemu zaangażowaniu elit politycznych i intelektualnych w kreowanie rzeczywistości językowej w regionie. Omawia zarówno politykę i ideologię językową Korony hiszpańskiej w okresie kolonialnym, jak i działania podejmowane przez niepodległe republiki latynoamerykańskie do połowy XX w., ze szczególnym naciskiem na czas formowania się i konsolidacji narodów na przełomie XIX i XX w. Za studia przypadku posłużyły Meksyk, Argentyna (i Urugwaj) oraz Republika Dominikany.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
