Gdzie byt, gdzie niebyt,gdzie jedność i gdzie dwoistość$613Po cóż tyle słów$614 Dla mnie nie wynika z nich nic więcej. (Pieśń XX Wyzwolenie za życia)Asztawakragita czyli pieśń Asztawakry to indyjski dydaktyczny poemat filozoficzny, nauczający w duchu systemu adwaita wedanty, że jedyną wartością wyzwalającą człowieka jest poznanie. Poemat ten, skomponowany w stylu humanistycznym, jest równocześnie wysokiej klasy dziełem literackim. Autor poematu jest anonimowy. Utwór pochodzi prawdopodobnie z XIV wieku.
Religijno-filozoficzny poemat został ujęty w postać dialogu między mędrcem Asztawakrą a jego uczniem, legendarnym królem Dżanką. Toczy się wokół dwóch zasadniczych problemów: poznania i wyzwolenia. Poznanie, które osiąga się wraz z odkryciem prawdy, prowadzi do wyzwolenia, jakie daje joga. Wyzwolenie zaś jest specyficznym rodzajem szczęścia.
Tekst składa się z 21 pieśni tłumaczonych z sanskryckiego poematu z XIII wieku. Przekład został poprzedzony wstępem i przypisami Marii Marioli Wüthrich-Sarnowskiej oraz opatrzony słowniczkiem. Książka szczególnie interesująca dla studentów orientalistyki, filozofii i kulturoznawstwa.
