Czy można mówić o szaleństwie XX wieku$621 Na wzór Freuda, zastanawiającego się nad teoriami sędziego Schrebera, w wypowiedziach filozoficznych tej zbiorowej postaci, jaką jest stulecie, Andrzej Leder tropi wzloty i upadki, rozpacz i nadzieję. Kamieniem szczytowym konstrukcji, nazwanej przez niego ,,teorią w polu psychoanalitycznym", czyni kategorię traumy. To ją będzie stosował w swojej lekturze fenomenologii Husserla, filozofii Koła Wiedeńskiego, egzystencjalizmu Sartre'a, myśli Benjamina czy niektórych wątków teorii poststrukturalnej. Jest to zatem nie tylko autorska wizja tego, jak może być uprawiana historia filozofii, lecz także próba psychoanalitycznej medytacji nad naszą wspólną, niedawną przeszłością. Rysa na tafli mierzy się z fundamentalnymi kwestiami i choć na pewno chętnie sięgną po nią zawodowi filozofowie, akademicy, studenci kierunków humanistycznych Wiąże się to nie tylko z samą podjętą przez Andrzeja Ledera problematyką, pytaniem o kondycję współczesnego człowieka, kondycję Europy, która - po opisywanych traumatycznych przejściach poprzedniego stulecia - stoi dziś przed nowymi, bardzo poważnymi wyzwaniami.
Czytelnicy niebędący specjalistami w dziedzinie filozofii, psychoanalizy czy nauk społecznych nie napotkają tu hermetycznego, ciężkiego, a zarazem nieudolnego stylu, charakterystycznego dla dużej części nowej humanistyki. Książka jest napisana świetną, barwną polszczyzną i nieprzeładowana technicznymi terminami. Umiejętne operowanie przez Autora metaforą, anegdotą, obrazem, odwołania, poza dziełami stricte filozoficznymi, do literatury, wspomnień, świadectw epoki itp.
- wszystko to sprawia, że czyta się ją z niekłamaną przyjemnością.
W swoich wykładach o stuleciu - XX stuleciu - Alain Badiou zadaje pytanie: ,,Czym jest wiek"$622 Celem naszej pracy jest takie przeformułowanie tego pytania, by mogło ono brzmieć:
Kim jest wiek$623 Jaką jest postacią$624 Co - i dlaczego - ma nam do powiedzenia$625 Co z jego wypowiedzi pozostaje z nami teraz, gdy wspomnienie wydarzeń, które go kształtowały, coraz bardziej się zaciera$626 Badiou formułuje podobną intencję: . W tej pracy zatem wiek XX to dziejowy podmiot, osoba, która językiem filozofów wyraziła swoją rozpacz, wściekłość, bezsilność i nadzieję.
