Zaletą jego książki jest jej erudycyjny charakter i świadome unikanie akcentów polemicznych w wolteriańskim duchu libertyńskim, jako że tematyka, którą podjął, temu sprzyjała. Dulaure wykazał przy tym niepospolity zmysł pisarski, dzięki któremu przytaczane wręcz lawinowo fakty zaczerpnięte z naukowej literatury nie przytłaczają i nie nużą czytelnika. Przeciwnie, tę erudycyjną książkę czyta się jednym tchem.
A jaki z tej lektury może być pożytek$309 Ano taki, że pozwoli ona czytelnikowi zapoznać się z peryferyjną religijnością antyku i czasów nowożytnych stanowiącą ważny element kultury. Przecież kultura ta jest wielowarstwowa, a folklor jest jej częścią wyjątkowo barwną i intrygującą, bo eksterioryzują się w nim najbardziej zagadkowe meandry ludzkiej mentalności.
(fragment Wstępu prof. Mariana Skrzypka)
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
